Op naar Mongolië

Hey allemaal,

Pfff dit zijn echt geen vakantietijden, 3.15u ging de wekker. Netjes door de gids op het perron afgezet, trein 10 min. vertraging, maar dat was te overzien.
Vanuit het hotel hadden we een ontbijtje meegekregen, dus toen we weer zaten eerst even lekker ontbeten. En als iemand anders het dan voor je klaar maakt is het dubbel zo lekker. We zijn goed verwend.
Slapen zit er de komende tijd nog niet in, want met de trein rijden we langs het Baikal meer. En ik kan je zeggen dit had ik echt niet willen missen. Wauw Wauw en nog eens wauw. ;) Wat een uitzicht!

We rijden nu, ondanks we nog niet in Mongolië zijn, al in de Trans Mongolië Express. Volgens Hans zou deze trein nog minder zijn dan de vorige, omdat de provodniks nu allemaal mannen zijn en die niet zo goed schoonmaken.
Een meevaller, want ik vond deze trein toch echt netter en schoner dan de vorige. :)

Deze rit stoppen we op Ulan-Ude, voorlaatste station voor de grens. Spannend.
5902km van Rusland verwijderd als we stilstaan op station Naushki, de grens waar we Rusland uitgaan. Een stop van 2 uur en volgens Hans en de Provodnik konden we de trein uit. We liepen door een dorpje, en om maar even grof te zeggen, waar je nog niet dood gevonden wil worden. Maar goed genoeg om onze tijd te doden. ;) Een half uurtje later wilde we nog even wat boodschappen halen, maar hier kregen we geen kans meer voor. Er kwam toeterend een auto aan met een vrouwelijke passagier die wild gebaarde dat we terug naar het station moesten... oh oh. Hans nog een sprintje getrokken naar 2 die op hunzelf liepen.
Wij, op het station, werden we tegen gehouden en meegenomen de stationshal in. Hier zaten nog een paar toeristen, gelukkig zijn we niet de enige. Maar wat er nou aan de hand was werd niet duidelijk. Er liepen douanes kamertjes in en uit, maar niemand zei iets. Opeens zagen we in een oogwenk door een deur die even open ging nog 2 leden van de groep, maar de deur ging snel weer dicht én op slot... :s
Hans kwam aan en aan hem werd uitgelegd wat er loos was. We hadden helemaal de trein niet uit mogen gaan! En omdat de trein nu helemaal gecontroleerd was mochten we er volgens de wet niet meer in. Afgesloten terrein!!! Maar... omdat we met zo'n grote groep waren mocht het nog wel... pffff!
We werden begeleid naar de trein, konden niet in onze wagon instappen, want ook het instappen ging onder toezicht.
Dit werd natuurlijk het gesprek van de avond. En toen moesten we Mongolië nog in. Gelukkig ging dit een stuk vlotter en we zijn veilig in de trein gebleven.
De avond werd er een om niet te vergeten. We kregen zelfs de provodnik zo ver om een glaasje vodka mee te drinken. Vervolgens kwam hij met een zelf gestookt brouwsel op de proppen wat letterlijk naar spiritus rook... :s Toen ook nog een fles bier, hier verkrijgbaar in PET-flessen, en een in blik verpakt soepachtig hapje. Vrij zoet en niet vies.
Alleen dan de volgende ochtend moest ik er niet aan terug denken... bleh, mijn maag kon niet zoveel hebben. Ik lag nog diep in coma en had geen idee wat er aan de hand was, toen iedereen al in beweging was om klaar te maken voor aankomst. Ik moest zeggen dit was mijn slechtste ochtend van de vakantie.... ;)

Xx