Every begining has an end :(

Hey allemaal

Hier waarschijnlijk mijn laatste bericht voorlopig. Want ik ben gewoon weer thuis!

Hoe voelt het?
Ik kan het niet beschrijven, maar net een grote DROOM of ik helemaal niet weg ben geweest...zo bizar!


Mijn laatste dagen in Thailand bestond eigenlijk alleen maar uit "wachten".
Wachten tot je eindelijk naar de ferry wordt gebracht, wachten op de ferry die 2 uur vertraging had. Wachten op de ferry tot hij eindelijk was aangekomen, vanwege uitgevallen motoren deed hij er allemaal wat langzamer over. Wachten op de trein naar Bankok, 1,5 uur vertraging.
We kwamen om 7.00 uur aan in Bankok, daar wilde we nog even shoppen, maar omdat de winkels pas rond 9 open waren moesten we weer wachten. Fanny pakte, na een gezamelijke laatste lunch, om 14.30 uur de trein en IK bleef wachten. 5 uur tot dat ik eindelijk de shuttle naar het vliegveld zou pakken. En daar ook weer wachten voor me vlucht van 0.20 uur.
Ik was echt zo blij toen ik dan eindelijk in het vliegtuig zat. En zo moe dat ik gelijk in slaap ben gevallen.
Om 7.00 uur lokale tijd (14.00 in Thailand) kwam ik aan op London. Daar 4 uur wachten...
En dan, ja hoor na een snelle vlucht van 40 min landen in om precies 13.30 uur in AMSTERDAM!:D (Waar het regent) Het was een gekke vlucht vanwege het idee dat je dan bijna thuis bent, ik geloof dat ik de hele vlucht met klamme handjes en traantjes in me ogen heb gezeten. Nerveus, maar ook nieuwsgierig wie er op me staan te wachten. En hoe dat dan allemaal gaat.

Voordat ik alles bij elkaar had (bagage en digeridoo) was het ondertussen 14.45 uur dat ik dan de deurtjes door kwam en me paps en mams in de armen kon vallen. Dit werd gevolgd door Suus, Marja, Paula, Brenda en Bessel.
Erg leuk! Heel erg bedankt dat jullie er waren!:D

En dan door naar huis, weer even wennen dat je weer aan de andere kant van de weg moet rijden, het vlakke land waar je zo ver over heen kan kijken, de files en de verkeersborden.
Thuis zaten me 2 tijgers van katten ook op me te wachten. Een aantal dingen verandert hier, maar weer fijn om thuis te zijn.
Niet veel later stroomde er meer familieleden en vrienden binnen. Ondanks dat voelde het allemaal zo gewoon en het leven ging gewoon weer door. Erg leuk om iedereen weer te zien en te spreken!:D Bedankt!

Tsja en nu? Wat gaan we doen?
Ik heb werkelijk geen flauw idee. Eerst dit alles hier weer even tot me door laten dringen en dan zie ik het wel. NO WORRIES ;)


Als laatste wil ik iedereen die op wat voor manier dan ook contact heeft gehouden heel erg bedanken. Dit heeft me erg goed gedaan, zo aan de andere kant van de wereld. THANKS! :D
Als laatste zou ik het leuk vinden als iedereen, die dit laatste verhaal nog even leest, een laatste reactie achterlaat. Gewoon om eens even te kijken wie mijn verhalen gelezen heeft. Kijken of we het record van reacties kunnen verbreken ;). Succes...

Ik zie je en spreek je snel.

-xx- Aniet